ارزشیابی تشخیصی: شناسایی نیازهای یادگیری دانش‌آموزان

ارزشیابی تشخیصی، ابزاری است که به معلمان و مربیان کمک می‌کند نقاط قوت و ضعف دانش‌آموزان را شناسایی کرده و بر اساس آن، برنامه‌های آموزشی خود را تنظیم کنند. در ادامه، چند مثال کاربردی و متنوع از روش‌های مختلف ارزشیابی تشخیصی در دروس و موضوعات گوناگون آورده شده است:

یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای اجرای ارزشیابی تشخیصی در درس ریاضی، طراحی آزمون‌هایی است که پیش‌نیازهای مرتبط با مبحث جدید را ارزیابی کند.
مثال:

• قبل از شروع مبحث “معادلات خطی”، معلم می‌تواند یک آزمون کوتاه شامل سوالاتی درباره جمع، تفریق، ضرب، تقسیم و کار با کسرها طراحی کند.
• هدف از این آزمون این است که مشخص شود آیا دانش‌آموزان مهارت‌های پایه‌ای ریاضی را که برای درک معادلات خطی ضروری است، فرا گرفته‌اند یا خیر.
• اگر نتایج آزمون نشان دهد که تعدادی از دانش‌آموزان درک ضعیفی از این مفاهیم دارند، معلم می‌تواند پیش از تدریس مبحث اصلی، جلسات تقویتی برگزار کند.

مهارت‌های اجتماعی یکی از جنبه‌های مهم یادگیری است که می‌توان آن را از طریق فعالیت‌های گروهی ارزیابی کرد. این نوع ارزشیابی به ویژه در دروسی مانند مطالعات اجتماعی یا مهارت‌های زندگی مؤثر است.
مثال:

• معلم می‌تواند دانش‌آموزان را به گروه‌های کوچک تقسیم کرده و از آن‌ها بخواهد یک پروژه یا وظیفه مشترک مانند طراحی یک پوستر در مورد “اهمیت کار گروهی” را انجام دهند.
• در طول این فعالیت، معلم می‌تواند مشاهده کند که هر دانش‌آموز چگونه با دیگران تعامل می‌کند، آیا توانایی گوش دادن به نظرات دیگران را دارد و چگونه اختلافات را مدیریت می‌کند.
• این روش به معلم کمک می‌کند تا دانش‌آموزانی که نیاز به تقویت مهارت‌های اجتماعی دارند را شناسایی کرده و راهکارهای مناسبی برای حمایت از آن‌ها ارائه دهد.